Adventsvisitt på Uksnøy

Denne hausten har vore prega av storm og dårleg vêr, og det har ikkje alltid vore like enkelt krysse fjorden for å besøke sauane på Uksnøya. Når i tillegg sola knapt orkar å stikke hovudet over fjellrekkja i aust, må ein nytte dei høva ein får til å sjå etter dyra.

Laurdag 14. desember var veret såpass godt at Marius (2 år), Terje og eg sette kursen mot Uksnøya. Om ikkje anna har den nye kaia på øya gjort det litt enklare å lande. I alle fall so lenge ikkje vêret kjem sørfrå, då er det uråd å legge til og ein må sjå seg om etter krikar og krokar der bårene ikkje tek for sterkt tak.

Trygt på land gjekk turen til tunet for å sjå om husa stod som dei skulle. Lavtrykket "Ivar" med orkan i kasta hadde vore innom for å helse på, og då veit ein aldri kva som ventar. Det var ingen større skadar på husa, men ei dør på løa som hadde blåst opp og måtte sikrast med nokre 4"-spikarar. Vidare gjekk turen for å sjå etter flokken, og då såg vi at den gamle felles flaggstanga som i alle år har stått midt oppe på den høgste haugen mellom tuna hadde fått nok gitt opp kampen mot véret.

Motteten og vêrbitt var ho rett nok, men likevel eit godt minne om samarbeidet mellom dei to gardane.

Etter litt fann vi dyra, akkurat der GPS-sporinga meinte på vi burde leite, men floa sette ein stoppar for å nå dei frå Uksnøya. Vi gjekk til båten og tok turen rundt øya. Vêret viste seg frå alle sider, med både regn, vind og sol.

Tilbake på land, denne gongen ute på Inste Kråkeliholmen, var det berre å leite fram kikerten og sette kursen mot dyra. Sidan dei var omflødde på Moldremmsholmen, var det ikkje håp om å få prøve å lokke til seg vêrane, men vi fekk i alle fall kome ganske nært innpå.

Blåskjerdingen - det høgste fjellet i Haram, lurer bak skydekket

Solheim - Knutgarden. Fjellet i bakgrunnen er Skulen på Skuløya.

Det noko spesielle undervass-sauetrakket der klauane til dyra har slitt bort tangen frå steinane

Fortsatt god adventstid!